En nu is het genoeg...
- Details
Klaar ben ik er mee.
He-le-maal klaar.
Steeds die frustratie.
Steeds dat gevoel van tekort schieten.
Steeds heel veel plannen en amper tijd om ze te realiseren.
Moedeloos word ik af en toe ervan.
December was voor ons een donkere maand: veel fysieke tegenslag voor Brenny (mijn lief) waardoor ik ook mijn handen vol had. Dat is in één zin samengevat waar het ongeveer op neer kwam. Er gaat een wereld aan frustratie, door bikkelen, zorgen hebben en toch weer kiezen voor vertrouwen, te weinig slaap en hard werken achter schuil.
En ik hou van hard werken, ik vind het fijn om met mijn huishouden bezig te zijn, ik vind het fijn om met mijn business bezig te zijn. Maar wat ik niet fijn vind, is de frustratie over dat het niet gaat lukken. Dat huishouden niet en die business niet.
Achter lopen is inherent aan ons soort leven, inherent aan de handicaps waar we nu eenmaal aan vast zitten.
Je zou zeggen dat ik daar nu onderhand mijn weg in gevonden heb: na 3 jaar post-kanker-geneuzel en meer dan 20 jaar ervaring met dwarslaesie-gedoe.
Heb ik NIET!
Ik word er stapelgek van dat ik al maanden steeds al mijn plannen voor de dag groot deels bij het grofvuil kon zetten, dat al mijn prachtige ideeën over Happy Voice programma’s maar niet tot realisatie kwamen, dat flexibel zijn tot het uiterste gedreven werd
My way out?
Magie.
Magic.
Dat wil zeggen: de magie van het zingen!
De magie van het zingen heeft mij altijd overal doorheen getrokken. Toen ik rond de eeuwwisseling serieus in therapie was, schreef ik huilend lied na lied en dat hielp mij om bij mezelf te komen. En om de euforie te voelen van het leven. Want dat dóét zingen: het brengt je in contact met je binnenste binnen en als daar tranen zitten komen die als eerste. Maar daarna komt altijd blijdschap, euforie, vreugde, innige tevredenheid,
DIE magie.
Toen ik aan het revalideren was begin 2020, schreef ik lied na lied en lachend en huilend kwam ik weer tot leven.
Dat doet zingen.
Dat doet muziek.
Dat doen mijn liedjes.
Pure magie.
Ik besef me: dat moet toch nu ook kunnen?
Zingen tot al die frustratie zacht is geworden, vloeibaar is …. en oplost.
Magie.
It’s on my doorstep.
Eerst om zelf te beleven.
Magie.
En daarna deel ik het met jou.
I’ll be back.😊🎼
It's a lovely (rainy) day today
- Details
De omstandigheden NIET je gemoed en je stemming laten bepalen.
Ik geef toe, het vraagt enige oefening, maar het kan!
Als ik mijn stemming en gemoed zou laten bepalen door al mijn post-kanker ongeregeldheden (stoma’s en andere tijdrovende rest verschijnselen) dan zou ik geen leven hebben. Voortdurend wordt mijn tijd opgeslokt door de steeds terugkerende schoonmaakhandelingen maar ook door de onvoorspelbaarheid ervan.
En dat wil ik overstijgen, want ik wil genieten van elk stukje leven wat ik heb! Ik HEB tenslotte nog een stukje leven, dat wil ik graag koesteren!
En dus laat ik me niet meesleuren door de tegenslag van de dag, of de uitzichtloosheid van bepaalde problematiek. Één ding is zeker: laat ik mijn stemming er wél door bepalen, dan ben ik nou niet bepaald een fijner mens. 🤪 En creativiteit gedijt ook écht niet goed in een zorgelijk of gestrest lichaam.
In de regen heb ik het van nature: opgewektheid. Ik weet niet of het komt omdat ik regen associeer met het als kind thuiskomen in de gezelligheid van de keuken met rood geblokte gordijntjes alwaar mijn moeder een zalig geurende maaltijd stond klaar te maken, of omdat ik gewoon echt van regen hou. Ik ben gewoon zo’n singing-in-the-rain-type.
Daar waar iedereen loopt te mopperen om het vieze weer, loop ik te genieten.
Daar waar iedereen loopt te mopperen om het vieze weer, loop ik te genieten.
Ik weet ook niet hoe het kan, maar het is niet echt een bewuste keuze. Dat is het WEL als het om andere niet gewenste omstandigheden gaat. Dan kies ik voor een opgeruimd gemoed, ondanks de ‘storm’. En dat is oefenen, oefenen en nog eens oefenen.
En net als met alles: hoe vaker je het doet, hoe beter het gaat!
Mocht het jou nou niet lukken vandaag, dat opgewekte gemoed, door wat voor ‘regen’ in jouw leven dan ook: ik heb in de ochtendschemering voor jóú lopen zingen! Voor een beetje vrolijkheid: 🎶 it’s a lovely day today 🎶
Liefs!😘
Liefs!😘
Blog: Clementie met jezelf
- Details
Clementie met jezelf.
Het woord echoot nog in me na: clementie. Clementie hebben met jezelf.
Even de context.
We waren zaterdag naar het theater.
Cabaretière Janneke Jager (aanrader! nog overal te zien, Google maar!).
Met een bont gezelschap: mijn tante, haar vriendin de kunstschilder, en dáár weer de vriendin van. Die laatste bleek ik overigens nog te kennen ook!
Zij is de acupuncturist die ongeveer 18 jaar geleden door een simpele en aparte behandeling zorgde dat ik toch thuis kon bevallen: de behandeling zorgde ervoor dat mijn baby die in stuit lag nog op tijd draaide!
Hoe bijzonder om haar dan nu weer tegen te komen. Maar goed, ik dwaal weer eens af, da’s een heel ander verhaal! 😁
Terug naar zaterdagavond.
Doordat die vriendin van die vriendin niet bekend was met mijn medische geschiedenis, kwam het hele kankerverhaal voorbij. Ik probeer dan zo beknopt mogelijk te vertellen over het circus wat ik doorliep in 2019.
Beetje luchtig ook (onmogelijk!).
En ik vertelde over de consequenties die het heeft voor mijn huidige leven.
Het is geen kwestie van: nu ben ik beter dus gaan met die banaan.
Mijn leven draait, door de tijd-vretende-opgedane-handicaps, om het vinden van tijd voor de dingen die ik wil realiseren. Onder andere mijn Happy Voice-werk!
En natuurlijk zit mijn grote vriend ADHD daarbij ook flink in de weg. Toegegeven. Maar ik neig vooral naar “het mezelf kwalijk nemen dat het (weer eens) niet lukt “.
Mijn lieve tante, die ik nooit tante noem, maar Loes, had het haarfijn door.
Ze zei: het is goed om clementie te hebben met jezelf, je leven is totaal veranderd.
Beng.
Clementie.
Clementie met jezelf.
Wat een mooie woorden!
Véél mooier dan het o zo veel gebruikte: ”lief zijn voor jezelf”, wat ik eigenlijk een beetje klef vind.
Clementie.
Ik heb het gelijk genoteerd in mijn telefoon.
Clementie.
Want mijn ADHD is reuze actief en zorgt er anders voor dat ik er pas weken later weer aan terug denk.
Clementie hebben met mezelf.
Het was alsof er door die woorden een soort rust neerdaalde over me.
Het is goed.
Het is gewoon goed.
Het is verdomme (excusez le mot) gewoon goed.
Ik doe m’n stinkende best.
En da’s genoeg.
Of ik nu van alles vergeet of aan van alles niet toe kom, het is goed.
Of ik nu bij het lanceren van mijn Zing geniet Week wél of niet denk aan iets posten op Instagram: het is goed.
Of ik nu wel of niet op tijd denk aan de herinnering aan mijn Facebook LIVE vanavond (én morgen!): het is goed.
Of ik nu op tijd mijn nieuwsbrief verstuur of niet: het is goed.
Want ik heb clementie met mezelf.
Clementie met mezelf haalt alle frustratie "out of the equation”.
Clementie met mezelf laat de stress-ballon van aan-alles-willen-moeten-denken in één keer leeg lopen.
Beng.
Het voelt als een ommekeer.
Clementie hebben met mezelf.
Naast de lach van de voorstelling, vind ik het de winst van de avond!
Of van het jaar misschien wel.....
Of van het jaar misschien wel.....
(En natuurlijk ben ik ook benieuwd naar jouw verhaal: heb jij clementie met jezelf eigenlijk?)
“Ik heb er helemaal geen verstand van maar ik geniet er enorm van!”
- Details
De man die ik tijdens mijn ochtendwandeling ontmoette vertelde enthousiast over ZIJN beleving van het natuurgebied waar ik dagelijks wandel. Hoe hij elke ochtend even een ommetje maakt. En ‘s middags vaak even gaat vissen.
We kwamen in contact omdat hij toekeek hoe ik foto’s aan het maken was van de twee kraaien die wat aan het snacken waren. Ik speelde eigenlijk een beetje vals. Door naar ze toe te lopen probeerde ik een mooi shot te krijgen als ze opvlogen. Ik vind het zo mooi om vogels te kieken, vooral als ze aan het vliegen zijn.
Zo raakten we aan de praat. Omdat hij tijdens het vissen ook twee van die kraaien in de buurt heeft. Die zich zo thuis voelen dat ze zelfs in het wormen bakje pikken. Hij vond het prachtig. En hij beschreef hoe hij tijdens het vissen geniet van de roepende en zingende vogels. En toen kwam ie dus met bovenstaande uitspraak.
“Ik heb er helemaal geen verstand van, van vogels. Maar ik geniet er enorm van.”
Zijn enthousiasme was verfrissend en blij-makend!
Ik geniet er ook zo van, van die vogels die daar in grote getale zijn en hun goddelijke ding doen.
Zo’n uitspraak deed me gelijk aan MIJN ding denken: zingen. Ook daarvan zeg ik vaak: je hoeft er geen verstand van te hebben, je hoeft het niet goed te kunnen om er van te genieten! (Want o wat hoor ik dat vaak: ja maar ik kan niet zingen) Genieten is veel dichterbij dan je denkt.
En in deze op alle fronten zorgelijke tijden, wil ik JUIST blijven genieten, omdat ik mijn veerkracht zo nodig heb. Daarom wandel ik als dagelijkse dosis krachtvoer. Daarom zing ik zoveel als me lukt.
En omdat ik merk hoe heilzaam het is voor mezelf, wil ik het liefst zoveel mogelijk mensen aan het zingen krijgen! 
Zoals in mijn Zing Geniet Week die afgelopen dinsdag (20 september '22) van start ging.
Ik krijg nu al fijne reacties over de liedjes waarmee ik de deelnemers aan het zingen zet: “Prachtig lied! Ik heb het uitbundig gezongen in de keuken”, “wat een mooi liedje op dag 3!” “Echt waanzinnig mooi en lekker om te zingen”.
Ik wens je een veerkrachtige dag!
